Μπροστά από την Πυραμίδα του Χεφρήνος στέκει φρουρός η Σφίγγα, το παλαιότερο γνωστό μνημειώδες γλυπτό της αρχαίας Αιγύπτου. Οι αρχαιολόγοι υπολογίζουν ότι κατασκευάστηκε γύρω στο 2.500π.Χ με εμπνευστή το Χεφρήνο. Έχει ύψος 20 μέτρων, μακρύ σώμα, φέρει βασιλικό κάλυμμα στο κεφάλι και το πρόσωπό της απεικονίζει πιθανότατα τον ίδιο το βασιλιά.  Σκαλίστηκε σε ένα κομμάτι βράχου και η βάση της διαπλατύνθηκε με την προσθήκη ογκόλιθων από τη 18η Δυναστεία και μετά.

Μολονότι έχει γραφτεί ότι η μύτη της Σφίγγας κόπηκε από τους Μαμελούκους, τους Οθωμανούς ή το στρατό του Ναπολέοντα, στη πραγματικότητα χάθηκε κάποια στιγμή πριν από τον 15ο αιώνα. Αρχικά η Σφίγγα είχε και μια ψεύτικη γενειάδα, σύμβολο βασιλικής ισχύος αλλά και αυτή έπεσε. Ένα κομμάτι που πάρθηκε από το σημείο όπου είχε πέσει στην άμμο, βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου.

Ο λαξευμένος στο βράχο Ταφικός ναός της Χατσεψούτ στο Ντέιρ Ελ Μπάχρι, με φόντο το γυμνό βουνό, είναι ένα θέαμα που κόβει την ανάσα. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Σενμούτ της βασίλισσας Χατσεψούτ και είναι ένα εκπληκτικό μνημείο που υψώνεται από την έρημο με αλλεπάλληλους, επιβλητικούς εξώστες. Ο ναός υπέστη ζημιές από το Ραμσή Β’ και τους διαδόχους του και αργότερα οι χριστιανοί τον μετατρέψαν σε μοναστήρι ( εξου και το όνομα Ντέιρ ελ Μπαχρί που σημαίνει ” Βόρειο Μοναστήρι”). Οι συνεχιζόμενες ανασκαφές στο χώρο αποκαλύπτουν συνεχώς εξαίρετο διάκοσμο. Δίπλα του στέκουν ο κατά πολύ παλαιότερος Ναός του Μεντουχοτέπ Β, βασιλιά της 11ης Δυναστείας που κατάφερε να ενώσει την Αίγυπτο και ο Ναός του Τούθμωσι Γ της 18ης δυναστείας.

Οι Τάφοι των Ευγενών, από το Παλιό και το Μεσαίο Βασίλειο. Χρονολογούνται κατά το 23 ο αιώνα π.Χ. Στους τοίχους των τάφων, υπάρχουν εντυπωσιακές επιγραφές των ταξιδιών και άλλων δραστηριοτήτων των ευγενών. Το Μοναστήρι του Αγ. Συμεών, με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες του. Κτίστηκε τον 6 ο αιώνα μ. Χ. Το Μαυσωλείο του Αγα Χαν, αριστούργημα της Ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Ο Ναός Σατετ στη Νήσο Ελεφαντίν. Κατασκευάστηκε με εντολή της Βασίλισσας Χατσεπσούτ το 1480 π.Χ. Νήσος Φίλαε – Ο Ναός της Ισιδας Μετά την κατασκευή του Φράγματος του Ασσουάν, η Νήσος Φίλαε πλημμύρισε, αναγκάζοντας τους αρμοδίους να μεταφέρουν τα μνημεία της Φίλαε στη Νήσο Αγκιλικα. Ο Ναός της Φίλαε ήταν αφιερωμένος στη θεά Ισιδα. Στην πραγματικότητα, είναι ένα συγκρότημα ναών που κτίστηκε για να τιμήσει την Ισιδα και το σύζυγό της Οσιρις. Το συγκρότημα αποτελείται από το Ναό της Ισιδας, το Ναό του Αδριανού, το Ναό της Χάθορ, τον Προθάλαμο του Νεκτανεμπο Ι, το Κρεββάτι του Φαραώ, την Οικία της Γέννησης και τους δύο Πυλώνες. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται το βράδι, όταν λαμβάνει χώρα η παράσταση Ηχου και Φωτός, είναι μαγευτική, καθώς το φως αντανακλά πάνω στο νερό που περιβάλλει το νησί.

Το Λούξορ χτίστηκε στη θέση των Θηβών, της πρωτεύουσας του Νέου Βασιλείου και αναδείχτηκε στη Μέκκα του τουρισμού για την κοιλάδα του Νείλου. Οι ανασκαφές που έκαναν οι Ευρωπαίοι αρχαιολόγοι κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα και ιδιαίτερα η ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών έστρεψαν το διεθνές ενδιαφέρον στη πόλη. Σήμερα οι κάτοικοι του Λούξορ εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό και η πολύβουη πόλη έχει αναπτυχθεί γύρω από το μαγευτικό Ναό του Λούξορ, το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος της.

Το σημερινό Λούξορ είναι μια πολύβουη πόλη στην ανατολική όχθη του Νείλου. Τα κυριότερα αξιοθέατα βρίσκονται στη καρδιά της πόλης, μεταξύ της Κορνίς και του Ελ Καρνάκ.  Μια από τις πλέον πολυσύχναστες λεωφόρους του Λούξορ είναι η Κορνίς ( παραλιακή οδός) πλάι στον Νείλο.

Ως κέντρο λατρείας της Ίσιδας, το νησί Φίλαι ήταν σημαντικός προσκυνηματικός χώρος μέχρι και τη χριστιανική εποχή. Από εδώ πίστευαν ότι η Ίσις φύλαγε το ιερό νησί Μπίγκε όπου κατά το μύθο, είχε ταφεί ο άντρας της Οσίρις. Μετά τη κατασκευή του Φράγματος του Ασουάν ( 1898 -1902) οι ναοί μισοβυθίστηκαν στα νερά και οι επισκέπτες χρησιμοποιούσαν βάρκες για να θαυμάσουν ότι απέμεινε. Όταν χτίστηκε το Μεγάλο Φράγμα ( 1960 -1971) τα μνημεία μεταφέρθηκαν στο γειτονικό νησάκι Αγκιλκία. Το πρόγραμμα της UNESCO ολοκληρώθηκε μέσα σε οκτώ χρόνια ( 1972 -1980) διάστημα κατά το οποίο η Αγκιλκία διαμορφώθηκε έτσι ώστε να μοιάζει με τη Φίλαι.

Τα πλοία αποβιβάζουν τους επισκέπτες στο νότιο άκρο της Αγκιλκία, κοντά στο παλαιότερο κτίσμα του νησιού, το Περίπτερο του Νεκτανεβώ Β, που χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ αιώνα. Από εδώ μια μακριά περίστυλη αυλή οδηγεί στο μαγευτικό Ναό της Ίσιδας, το κυριότερο κτίριο στο συγκρότημα της Φίλαι. Χτίστηκε στα τέλη της πτολεμαϊκής και τις αρχές της ρωμαϊκής περιόδου και συνδυάζει την αρχαία Αιγυπτιακή με την Ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική.

Το Ασουάν βρίσκεται κάτω από τον Πρώτο Καταρράκτη του Νείλου και είνια η νοτιότερη πόλη της Αιγύπτου. Από την εποχή του Αρχαίου Βασιλείου είχε στρατηγική σημασία καθώς φυλούσε τα νότια σύνορα της Αιγύπτου και ταυτόχρονα ήταν η βάση για τις στρατιωτικές εκστρατείες στη Νουβία και το Σουδάν. Καθώς βρίσκονταν στο σταυροδρόμι των αρχαίων εμπορικών οδών μεταξύ Αιγύπτου, Αφρικής και Ινδίας, η αγορά της όπου διακινούνταν εξωτικά αγαθά, ευημερούσε. Αυτό το κομμάτι του Νείλου είναι μαγευτικό: η έρημος φτάνει μέχρι και την άκρη του νερού ενώ στον ποταμό υπάρχουν διάσπαρτα νησάκια. Η πόλη φιλοξενεί μια μεγάλη κοινότητα Νουβίων και η γαλήνια ατμόσφαιρά της την καθιστά ιδανική για τους επισκέπτες.

Οι ναοί του Abu Simbel είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα σημεία στην Αίγυπτο. Ο Φαραώ Ραμσής Β’ ανέθεσε τη σειρά των μνημείων τον 13ο αιώνα π.Χ. στο νότιο άκρο του βασιλείου του. Ήθελε να σημαδέψει τα σύνορα της γης του και να εμπνεύσει και να εκφοβίσει τους ξένους που έρχονταν στην Αίγυπτο. Οι περισσότεροι σίγουρα θα έλεγαν ότι πέτυχε στις προσπάθειές του. Αν και φαίνονται σαν τα  μνημεία του Ramesses II και της συζύγου του, και οι δύο ναοί είναι στην πραγματικότητα ναοί αφιερωμένοι στους θεούς. Ο μεγαλύτερος ναός με τέσσερα τεράστια αγάλματα του Ramesses II καθισμένοι μπροστά του είναι αφιερωμένος στον Amun, τον Ptah και τον Re-Harakty. Ο δεύτερος ναός, ακόμα τεράστιος, αν και σημαντικά μικρότερος από τον πρώτο, χτίστηκε για να τιμήσει την αγαπημένη σύζυγο του Ramesses, τη Nefertari, και είναι αφιερωμένος στη θεά Hathor. Ο ναός έχει έξι κολοσσιαία αγάλματα στην πρόσοψή του, τέσσερα που απεικονίζουν τον Ραμσή και τα δύο δείχνουν τη Νεφερτάρι. Ο δεύτερος ναός είναι σημαντικός για την ιδιότητα που προσφέρει στη σύζυγο του Φαραώ, απεικονίζοντάς την πολλές φορές ισότιμα ​​με τον Φαραώ.

Οι δύο ναοί που είναι λαξευμένοι στην πλαγιά του λόφου είναι διακοσμημένοι με ιερογλυφικά που μνημονεύουν τη μεγάλη νίκη του Ραμσή Β’ στη μάχη του Kadesh. Ένα καθισμένο άγαλμα του Ραμσή Β’ ύψους 65 ποδιών σας υποδέχεται στην είσοδο του ναού, ενώ μέσα σε ένα ακόμη μεγαλύτερο άγαλμα του Ραμσή, ύψους 108 ποδιών, παρακολουθεί τα πάντα. Μόλις μπείτε στον μεγάλο ναό, υπάρχουν μια σειρά από δωμάτια που μειώνονται σε μέγεθος, όλα αφιερωμένα στον ίδιο τον Ραμσή και σε σημαντικά μέλη της οικογένειάς του. (Ο Ραμσής Β’ σίγουρα δεν ήταν ο πιο ταπεινός άνθρωπος της ιστορίας!) Το τελευταίο δωμάτιο, το ιερό , παραμένει στο σκοτάδι όλες εκτός από δύο ημέρες τον χρόνο. Αυτό δεν έγινε τυχαία, χρειάστηκε όλη η γνώση των αρχαίων Αιγυπτίων για την επιστήμη, τα μαθηματικά, την αρχιτεκτονική και την αστρονομία για να επιτευχθεί αυτό. Οι ναοί βρίσκονται αρκετές ώρες οδικώς  νότια του Ασουάν, αλλά μπορείς να φτάσεις  στο Abu Simbel και με αεροπλάνο. Η πτήση από το Ασουάν διαρκεί  30 λεπτά και υπάρχουν δύο πτήσεις την ημέρα, χρονομετρημένες έτσι ώστε οι τουρίστες να έχουν περίπου δύο ώρες για να περάσουν στους ναούς. Αυτή η τοποθεσία νότια του Ασουάν κατά μήκος της όχθης της λίμνης Νάσερ είναι η πιο διάσημη σε όλη την Αίγυπτο μετά τις Πυραμίδες της Γκίζας. Χτισμένοι από τον μεγαλύτερο από τους Φαραώ, τον Ramesses II, αυτοί οι τεράστιοι λαξευμένοι σε βράχο ναοί σημάδεψαν τα νότια σύνορα της Αιγυπτιακής Αυτοκρατορίας με τη Νουβία στο απόγειο της ισχύος της κατά τη διάρκεια του Νέου Βασιλείου. Είχαν σκοπό να μεταδώσουν τη δύναμη των ηγεμόνων της Αιγύπτου σε όποιον τους έβλεπε.

Οι αρχαίοι αρχιτέκτονες τοποθέτησαν το ναό έτσι ώστε το φως του ήλιου να φτάσει στο πιο ιερό δωμάτιο στις 22 Φεβρουαρίου, την επέτειο της ανάληψής του στο θρόνο, και στα γενέθλιά του, στις 22 Οκτωβρίου. Σε αυτές τις δύο ημερομηνίες, ο ήλιος ανατέλλει και φωτίζει τον διάδρομο του ναού σε απόσταση μεγαλύτερη από 200 πόδια σε τρία από τα τέσσερα αγάλματα στο ιερό του ιερού. Τα τρία πρώτα αγάλματα είναι του Φαραώ Ραμσή Β’, του Ρα του θεού του ήλιου και του Αμούν του βασιλιά των θεών. Ο Ραμσής συμπεριέλαβε τον εαυτό του στους θεούς επειδή, ως Φαραώ, θεωρούσε τον εαυτό του θεό. Το τέταρτο άγαλμα παραμένει στο σκοτάδι γιατί αντιπροσωπεύει τον Πταχ, τον θεό του σκότους. Αυτό το άγαλμα δεν έχει δει ποτέ το φως του ήλιου εδώ και πάνω από 3.200 χρόνια!

Ο όγκος του σχεδιασμού και της προσπάθειας που πρέπει να έχει καταβληθεί για να λειτουργήσει όλος αυτός ο συμβολισμός, είναι αυτό που κάνει αυτόν τον ναό πραγματικά εντυπωσιακό. Ένα μικρό λάθος και ο θεός του σκότους παίρνει φως, ή ένα λάθος υπολογισμού και ο ήλιος δεν φτάνει μέχρι την επιστροφή. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν αληθινές αρχιτεκτονικές ιδιοφυΐες! Δύο φορές το χρόνο, μαζευόμαστε και γιορτάζουμε τους αρχαίους Αιγύπτιους και όλα όσα πέτυχαν. Το εύστοχα ονομαζόμενο Φεστιβάλ Ήλιου γίνεται κάθε 22 Φεβρουαρίου και 22 Οκτωβρίου, όταν ο ήλιος φτάνει στην πιο εσωτερική αίθουσα του ναού. Χιλιάδες άνθρωποι  γιορτάζουν αυτή την τέλεια ένωση της ανθρώπινης νοημοσύνης και των φυσικών φαινομένων. Πρέπει να ήταν αποτελεσματικοί με αυτή την ιδιότητα, επειδή τα μεγάλα αγάλματα του Ραμσή και της συζύγου του Νεφερτάρι που κοσμούν τις προσόψεις τους προκαλούν δέος ακόμα και σήμερα. Τα τέσσερα αγάλματα που φρουρούν την πόρτα του μεγαλύτερου από αυτούς τους ναούς είναι τα μεγαλύτερα γλυπτά που σώζονται από την φαραωνική εποχή.

Πολύ νωρίς το πρωί συγκεντρώνονται μεγάλα πλήθη για να περιμένουν την ανατολή του ηλίου. Πολλοί άνθρωποι εκμεταλλεύονται αυτή την ευκαιρία για να διαλογιστούν και να βρουν μια αίσθηση γαλήνης πριν ξεκινήσει το φεστιβάλ. Αναλογιστείτε την απεραντοσύνη του αρχαίου Αιγυπτιακού κόσμου και την καινοτομία και την ευφυΐα που δημιούργησαν τον όμορφο χώρο. Με την ανατολή του ηλίου, η ηρεμία μετατρέπεται σε ενθουσιασμό καθώς οι άνθρωποι συνωστίζονται για να δουν μια καλή ματιά στο υπέροχο θέαμα των τριών αγαλμάτων που λούζονται στο φως του ήλιου. Μόλις ο ήλιος ανατείλει πολύ ψηλά και τα αγάλματα πέσουν ξανά στη σκιά, όλοι τρώνε, πίνουν, χορεύουν και γιορτάζουν. Η μέρα είναι γεμάτη διασκέδαση και ενθουσιασμό

Η Αλεξάνδρεια, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αιγύπτου εκτείνεται σε μήκος 20χλμ στην ακτή. Ιδρύθηκε το 332π.Χ από το Μέγα Αλέξανδρο και έφτασε να ανταγωνίζεται τη Ρώμη προτού παρακμάσει τον 4ο αιώνα μ.Χ Το 19ο αιώνα ο πασάς Μοχάμεντ Άλι έδωσε νέα πνοή στο λιμάνι συνδέοντας το με τον Νείλο. Ο πλούτος της προσέλκυσε χιλιάδες Ευρωπαίους οι οποίοι καλλιέργησαν μια παρακμιακή ατμόσφαιρα, όπως την περιγράφουν όπως ο Καβάφης. Η εποχή αυτή τερματίστηκε τη δεκαετία του 1950 όταν ο ξένοι έφυγαν μετά την επανάσταση του Νάσερ. Από την αρχαία ιστορία της Αλεξάνδρειας σώζονται ελάχιστα πράγματα – υπάρχουν όμως ακόμη ίχνη του κοσμοπολίτικου μεγαλείου της.

ΣΤΗΛΗ ΠΟΜΠΗΙΟΥ

Η κολόνα από γρανίτη του Ασουάν, ύψους 27 μέτρων ανεγέρθηκε το 297μ.Χ προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Στη βάση του υπάρχει η Ελληνική επιγραφή «στο δικαιότερο των αυτοκρατόρων, το θεϊκό προστάτη της Αλεξάνδρειας., Διοκλητιανό τον ανίκητο. Πόστουμος, έπαρχος της Αιγύπτου. H oνομασία του μνημείου προέρχεται ενδεχομένως από τους ταξιδιώτες του μεσαίωνα που νόμιζαν ότι εδώ είχε ενταφιαστεί ο Ρωμαίος στρατηγός Πομπηίος, ο οποίος δολοφονήθηκε στην Αίγυπτο το 48π.Χ.

ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Οι κατακόμβες του Κομ Ελ Σουγκάφα, στα νότια του Κίονα του Πομπήιου, χρονολογούνται από το 2ο μ..Χ αιώνα και είναι η μεγαλύτερη ελληνορωμαϊκή νεκρόπολη της Αιγύπτου. Οι τάφοι έχουν λαξευτεί στο βράχο, σε βάθος περίπου 35 μέτρων και βρίσκονται σε τρία επίπεδα. Λόγω των πλημμυρών δεν υπάρχει πρόσβαση στο κατώτερο επίπεδο.

ΡΩΜΑΙΚΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΚΟΜ ΕΚ ΝΤΙΚΑ

Το 1965 όταν ισοπεδώθηκε ένα ναπολεόντειο φρούριο για να χτιστούν κατοικίες στην περιοχή Κομ Εκ ντίκα, ανακαλύφθηκε ένα ημικυκλικό ρωμαϊκό αμφιθέατρο. Οι 13 σειρές των μαρμάρινων καθισμάτων που έφεραν οι αρχαιολόγοι ανάγονται στο 2ο αιώνα μ.Χ

ΦΡΟΥΡΙΟ ΚΑΪΤΜΠΕΗ

Μολονότι το φρούριο Καϊτμπέη με τους πυργίσκους, στην άκρη του Ανατολικού Λιμένος, μοιάζει από μακριά με παιδικό παιχνίδι, από κοντά όμως θα διαπιστώσετε πόσο επιβλητικό είναι. Χτίστηκε τη δεκαετία του 1480 από το σουλτάνο Καϊτμπέη ( 1468 -1496) στη θέση του Φάρου, με τις πέτρες από το γκρεμισμένο κτίσμα. Μέσα στο ακροπύργιο υπάρχει ένα μικρό τζαμί ( το παλαιότερο της Αλεξάνδρειας) και το Ναυτικό μουσείο με λείψανα βυθισμένων πλοίων από τις ναυμαχίες των Ρωμαίων και του Ναπολέοντα.  Μεταξύ αυτών θα δείτε μπουκάλια με κρασί και αστρονομικά εργαλεία που ανασύρθηκαν από το γαλλικό πλοίο L’Orient. To φρούριο υπέστη σοβαρές ζημιές από τους βρετανικούς βομβαρδισμούς το 1882 και ο μιναρές του τζαμιού ανατινάχτηκε.

ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΜΟΝΤΑΖΑ

Το ανάκτορο Μοντάζα μέσα σε ένα μεγάλο κήπο, βλέπει σε μια πραγματικά πανέμορφη παραλία. Χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από το χεδίβη Αμπάς Β’ συγγενή του βασιλιά Φαρούκ και συνδυάζει τη τουρκική με τη φλωρεντινή αρχιτεκτονική: ο κεντρικός πύργος βασίστηκε στο Παλάτσο Βέκιο της Φλωρεντίας.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ιδρύθηκε τον 3ο π.Χ αιώνα και ήταν η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του αρχαίου κόσμου όπου συνέρρεαν σοφοί όλων των εθνικοτήτων. Η βιβλιοθήκη και το πολιτιστικό κέντρο εγκαινιάστηκαν τον Οκτώβριο του 2002, δύο χιλιάδες χρόνια αφότου το αρχικό κτίριο καταστράφηκε σε μια πυρκαγιά. Η νέα βιβλιοθήκη στεγάζεται σε ένα γιγαντιαίο κυλινδρικό κτίριο στο βόρειο άκρο της παραλιακής λεωφόρου.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ

Ο Έλληνας ποιητής πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αλεξάνδρεια. Αυτό το μικρό μουσείο στεγάζεται στο διαμέρισμα όπου έμεινε τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του. Ορισμένα δωμάτια έχουν παραμένει έτσι όπως ήταν εκείνη την εποχή – υπάρχει το κρεβάτι, το γραφείο, σπάνιες εκδόσεις βιβλίων και ορισμένες από τις αποστολές του.

Το σύγχρονο Λούξορ γεννήθηκε από τα ερείπια των Θηβών, της πρωτεύουσας του Νέου Βασιλείου της Αιγύπτου ( 1550 – 1069 π.Χ). Οι μνημειώδεις ναοί του Λούξορ και του Καρνάκ ήταν πασίγνωστοι στην αρχαιότητα και προσέλκυαν επισκέπτες ήδη από την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Στη δυτική όχθη στην απέναντι πλευρά του Νείλου, βρίσκεται η Θηβαϊκή Νεκρόπολη, ίσως η πλουσιότερη αρχαιολογική τοποθεσία παγκοσμίως. Για να ξεγελάσουν τους τυμβωρύχους οι βασιλιάδες έκρυβαν τους τάφους τους βαθιά στους λόφους, μακριά από τους ταφικούς ναούς της κοιλάδας.

ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΛΟΥΞΟΡ

Στο κέντρο της πόλης δεσπόζει ο Ναός του Λούξορ, ένα κομψό παράδειγμα της φαραωνικής αρχιτεκτονικής. Ήταν αφιερωμένος στη Θηβαϊκή Τριάδα, τον Άμμωνα, τη Μουτ και τον Χονσού. Το μεγαλύτερο μέρος του ολοκληρώθηκε κατά τη βασιλεία του Αμενχοτέπ Γ’ αλλά προσθήκες έγιναν και από τον Ραμσή Β’. Μολονότι τροποποιήθηκε από τους επόμενους ηγεμόνες – μεταξύ άλλων και από τον Μέγα Αλέξανδρο – το σχέδιο του παρέμεινε σταθερό σε αντίθεση με το εκτεταμένο συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο γειτονικό Καρνάκ.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΞΟΡ

Στη παραλιακή λεωφόρο ανάμεσα στο Ναό του Λούξορ και το Καρνάκ βρίσκεται αυτό το μουσείο με την εξαιρετική συλλογή αγαλμάτων και αντικειμένων που βρέθηκαν στους ναούς και τους τάφους της περιοχής. Κοντά στην είσοδο υπάρχει ένα εντυπωσιακό επίχρυσο κεφάλι της Αθώρ, της θεάς – αγελάδας που ανακαλύφθηκε στον τάφο του Τουταγχαμών στη Κοιλάδα των Βασιλέων.

ΝΑΟΙ ΤΩΝ ΧΟΝΣΟΥ ΚΑΙ ΟΠΕΤ

Ο καλοδιατηρημένος ναός του Χονσού, γιου του Άμμωνα και της Μουτ, χτίστηκε κατά τη βασιλεία των Ραμσή Γ  και Δ. Μια θαυμάσια πύλη που κατασκεύασε ο Πτολεμαίος Γ και έχει παραμείνει σχεδόν ανέπαφη που οδηγεί στην κεντρική είσοδο.

ΤΑΦΟΙ ΤΩΝ ΕΥΓΕΝΩΝ

Στα νότια της κοιλάδας των Βασιλέων εκτείνεται μια περιοχή με περισσότερους από 400 τάφους ευγενών και αξιωματούχων κυρίως του Νέου Βασιλείου. Μολονότι οι βασιλικοί τάφοι ήταν κρυμμένοι στην απομονωμένη κοιλάδα, αυτοί εδώ βρίσκονται πιο κοντά στην επιφάνεια των λόφων που βλέπουν στο Νείλο. Λόγω της κακής ποιότητας  του ασβεστόλιθου οι τάφοι ζωγραφίζονταν και έτσι δεν υπάρχουν πολλά ανάγλυφα. Οι ζωηρές εικόνες που καλύπτουν τους τοίχους αποτελούν ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών για την καθημερινή ζωή του Νέου Βασιλείου. Η νεκρόπολη του Σεϊχη Αμπντ Ελ Κούρνα βρίσκεται γύρω από το χωριό της Παλαιάς Κούρνα.

ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΩΝ

Η κοιλάδα των Βασιλισσών βρίσκεται νοτιοδυτικά της κοιλάδας της κοιλάδας των βασιλέων. Εδώ βρίσκονται οι τάφοι πολλών βασιλικών συζύγων και παιδιών. Μολονότι τη χρησιμοποιούσαν ως νεκροταφείο από τη 18η Δυναστεία, μόνο μετά τη βασιλεία του Ραμσή Α’ στη 19η Δυναστεία, άρχισαν να θάβονται εδώ οι βασιλικές σύζυγοι. Από τους περίπου 80 τάφους ο γνωστότερος είναι της  βασίλισσας Νεφερτάρι. Ελάχιστοι τάφοι είναι ανοιχτοί για το κοινό.

ΡΑΜΕΣΣΕΙΟ

Ο Φαραώ Ραμσής Β’ κυβέρνησε την Αίγυπτο επί 67 χρόνια κατά τη 19η Δυναστεία. Κατασκεύασε αυτόν τον ταφικό ναό ως απόδειξη του μεγαλείου του και για να εντυπωσιάσει τους υπηκόους του. Από το τεράστιο συγκρότημα, που χρειάστηκε 20 χρόνια για να ολοκληρωθεί, σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπια. Ήταν αφιερωμένο στον Άμμωνα και το καύχημά του ήταν ένας κολοσσός του Ραμσή, ύψους 18 μέτρων και βάρους 1000 τόνων, κομμάτια του οποίου υπάρχουν παντού διασκορπισμένα. Στο συγκρότημα περιλαμβανόταν ένας  μικρότερος ναός, αφιερωμένος στη μητέρα του Ραμσή, Τούγια και τη σύζυγό του Νεφερτάρι, ένα ανάκτορο και αποθήκες.

ΚΟΛΟΣΣΟΙ ΤΟΥ ΜΕΜΝΩΝΑ

Τα δύο καθιστά αγάλματα του Αμενχοτέπ Γ ύψους 18μ είναι τα πρώτα μνημεία που αντικρίζουν οι περισσότερο επισκέπτες φθάνοντας στη Δυτική Όχθη. Αρχικά φυλούσαν τον ταφικό ναό του Αμενχοτέπ που λεηλατήθηκε από τους επόμενους φαραώ για τα οικοδομικά υλικά του και σταδιακά καταστράφηκε από τις πλημμύρες. Σήμερα σώζονται μονάχα οι δύο απρόσωποι κολοσσοί που, παρά τη φθορά, παραμένουν εντυπωσιακοί.

ΜΕΝΤΙΝΕΤ ΧΑΜΠΟΥ

Ο πανέμορφος ναός του Μεντίνετ Χαμπού, αν και δεύτερος σε μέγεθος μετά από αυτόν του Καρνάκ, δέχεται πολύ λιγότερους επισκέπτες. Στο συγκρότημα δεσπόζει ο τεράστιος ταφικός ναός του Ραμσή Γ που βασίστηκε στον ταφικό ναό του Ραμσή Β στο Ραμεσσείο.

ΝΤΕΙΡ ΕΛ ΜΕΝΤΙΝΑ

Οι τεχνίτες, υπηρέτες και εργάτες που δούλευαν στους βασιλικούς τάφους ζούσαν στο χωριό Ντέιρ ελ Μεντίνα ( το χωριό των τεχνιτών) στα νότια της κοιλάδας των βασιλισσών. Ενταφιάζονταν στη γειτονική νεκρόπολη, σε περίτεχνους τάφους πάνω από τους οποίους υψώνονταν μικρές πυραμίδες.

ΕΣΝΑ

Οι αρχαίοι Έλληνες την αποκαλούσαν Λατόπολη, επειδή εδώ λατρευόταν η πέρκα του Νείλου ( λατές). Σήμερα η Έσνα είναι γνωστή για τον Ελληνορωμαϊκό ναό του Χνουμ που σχεδιάστηκε έτσι ώστε να μοιάζει με έναν παλαιότερο που έχτισε ο φαραώ της 18ης Δυναστείας Τούθμωσις Γ. Και οι δύο ναοί ήταν αφιερωμένοι στον κριοκέφαλο θεό Χνουμ που σύμφωνα με την αιγυπτιακή κοσμογονία, έπλασε τους ανθρώπους από λάσπη του Νείλου, χρησιμοποιώντας ένα τροχό αγγειοπλαστικής. Σταδιακά οι πλημμύρες του Νείλου έθαψαν τον Ελληνορωμαϊκό ναό κάτω από στρώματα λάσπης και από πάνω χτίστηκε η σύγχρονη πόλη.

ΕΝΤΦΟΥ

Για τους Αιγυπτίους ήταν ιερός χώρος γιατί εδώ σύμφωνα με το μύθο, ο θεός γεράκι Ώρος αντιμετώπισε το θείο του Σηθ, που είχε δολοφονήσει τον πατέρα του, Οσίρι. O ναός του Ώρου που παρέμεινε θαμμένος στην άμμο και τη λάσπη επί δύο χιλιάδες χρόνια είναι ο μεγαλύτερος και καλύτερα διατηρημένος πτολεμαϊκός ναός της Αιγύπτου. Η κατασκευή του ξεκίνησε επί του Πτολεμαίου Γ του Ευεργέτη το 237 π.Χ και χρειάστηκε 25 χρόνια για να ολοκληρωθεί το κεντρικό τμήμα. Τα έργα συνεχίστηκαν μέχρι και την εποχή του Πτολεμαίου ΙΒ του Νέου Διονύσου. Αν και σχετικά καινούργιος, ο ναός παρουσιάζει ενδιαφέρον για τους Αιγυπτιολόγους επειδή ακολουθεί τα παλαιότερα φαραωνικά σχέδια. Ο επιβλητικός πρώτος πυλώνας ύψους 36 μέτρων είναι διακοσμημένος με εικόνες του Πτολεμαίου ΙΒ που υποτάσσει τους εχθρούς του ενώπιον του Ώρου και της Αθώρ.

ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜ ΟΜΠΟ

Το Κόμ Όμπο είναι μια αγροτική πόλη όπου ζουν πολλοί Νούβιοι που έχασαν τα σπίτια τους λόγω της δημιουργίας της λίμνης Νάσερ. Ο κατεστραμμένος αλλά επιβλητικός ελληνορωμαϊκός ναός βρίσκεται σε πανέμορφη τοποθεσία και βλέπει τον Νείλο. Το ασυνήθιστο κτίριο είναι συμμετρικό με δύο εισόδους δύο αίθουσες και δύο ιερά επειδή ήταν αφιερωμένο σε δύο θεούς: η αριστερή πλευρά στον ιερακοκέφαλο θεό Χαρόερι ( Ώρος ο αρχαίος) και η δεξιά πλευρά στο Σεμπέκ, τον τοπικό θεό- κροκόδειλο. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 2ο π.Χ αιώνα από τον Πτολεμαίο Στ Φιλομήτωρ και ολοκληρώθηκε από τον Πτολεμαίο ΙΒ Νέο Διόνυσο τον 1ο αιώνα π.Χ. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αύγουστος πρόσθεσε τον πυλώνα της εισόδου γύρω στο 30π.Χ Από το κατεστραμμένο περίστωο δύο πόρτες οδηγούν στην υπόστυλη αίθουσα που περιέχει εικόνες του Χαρόερι στα αριστερά και του Σεμπέκ στα δεξιά. Μια σειρά διαδρόμων και αιθουσών καταλήγει στα ιερά του Χαρόερι και του Σεμπέκ. Ο ναΐσκος της Αθώρ, νότια του ναού, στεγάζει σήμερα μερικές μούμιες κροκόδειλων από τη γειτονική νεκρόπολη.